Większość naukowców z instytutów akademickich i badawczych musi pisać artykuły do czasopism. Ponadto od wielu uczniów oczekuje się pisania formalnych raportów, takich jak an eseista akademicki w stylu papieru. Ten artykuł zawiera wskazówki dotyczące struktury papieru.
Instrukcje dla autorów
Pierwszą zasadą jest przyjrzenie się innym artykułom w czasopiśmie docelowym lub, jeśli są to raporty wewnętrzne i rozprawy, patrzenie na porównywalne raporty, które otrzymały dobre oceny (jeśli są znane). Nie „zgaduj”. W wielu przypadkach będą instrukcje dla autorów, które mogą być dość jednoznaczne. Na przykład czasami pojawiają się ograniczenia dotyczące długości lub liczby rycin i tabel: nie ignoruj ich, chociaż warto zajrzeć do typowych artykułów, aby zobaczyć, jak poważne są te ograniczenia (w niektórych przypadkach redaktorzy odrzucą automatycznie, jeśli zostaną przekroczone , w innych przypadkach są to zalecenia, które można złamać nie bez powodu).
W niektórych przypadkach odradza się podawanie szczegółowych informacji technicznych, takich jak szczegóły eksperymentalne lub liczne wykresy, takie jak wykresy proste, ale można je przesyłać jako elektroniczne informacje uzupełniające lub, w przypadku czasopism, przesyłać jako materiały uzupełniające do recenzentów. W innych przypadkach zachęca się do podawania pełnych szczegółów, np. szczególnie ważne jest udokumentowanie (w jakiś sposób) wszystkich szczegółów w nowych algorytmach komputerowych, aby umożliwić czytelnikom ich odtworzenie (choć można to zrobić jako kod dodatkowy).
Po sprawdzeniu instrukcji i dokumentów wzorcowych lub raportów oraz jeśli masz doradcę lub przełożonego, omówionych w razie potrzeby, możesz rozpocząć planowanie swojego artykułu. W tym artykule zakłada się, że jesteś głównym autorem artykułu, ale w przypadku niektórych prac eksperymentalnych może być kilku współautorów, a rolą głównego (zwykle pierwszego) autora jest zebranie materiału od różnych osób w ogólną strukturę.
Opracowanie streszczenia artykułu
Zwykle najpierw należy wykonać streszczenie lub szkielet. Pisanie artykułu nie jest jak pisanie powieści, artykułu w gazecie czy bloga i należy do niego podchodzić zupełnie inaczej. W zależności od dyscypliny artykuł można podzielić na kilka głównych części. Dla jasności łatwiej jest ponumerować te działy, chociaż niektóre czasopisma nie lubią ponumerowanych działów, jednak poniżej przyjmiemy, że części pracy są ponumerowane. Dobrym zaleceniem na początek jest posiadanie pięciu głównych odcinków ponumerowanych
- Wstęp
- Eksperymentalny
- Metody analizy danych
- Wyniki i dyskusja
- Wnioski
Jeżeli analiza danych jest niewielka, sekcje 2 i 3 można połączyć. Tam, gdzie artykuł jest głównie teoretyczny, sekcja 2 może być zbędna, jednak zwykle istnieje pewien rodzaj symulacji, którą można opisać w sekcji 2. Tytuły nagłówków w rzeczywistym artykule mogą być bardziej szczegółowe niż te wskazane powyżej.
Podział artykułu na podrozdziały
Każda sekcja poza wnioskami i czasami akapit wprowadzający jest wtedy zwykle podzielony na podsekcje, na przykład
- Eksperymentalny
2.1 Projekt próbkowania
2.2 Pobieranie próbek
2.3 Analiza próbki
W trzech podrozdziałach powyżej, w sekcji 2.1 można opisać, w jaki sposób pobrano próbki, np. mogło być kilka myszy laboratoryjnych, więc opisz ile, jakie były ich cechy (np. wiek, genetyka), kiedy zostały pobrane próbki, w jakich warunkach żyją itp. W sekcji 2.2 opisano, w jaki sposób otrzymano próbki, np. czy myszy zostały znieczulone, jakiego instrumentu użyto do ich pobrania. Sekcja 2.3 może opisywać instrumenty lub metody eksperymentalne do analizy danych.
W wielu przypadkach szczegółowe informacje w każdej sekcji można podzielić na dalsze podsekcje
np
2.3 Analiza próbki
2.3.1 Chromatografia
2.3.2 Spektroskopia
Nazwy nagłówków mogą być dość jednoznaczne. Należy jednak przestrzegać zasady, że ostatni podtytuł nigdy nie powinien kończyć się cyfrą 1, więc
2.3 Analiza próbki
2.3.1 Chromatografia
byłoby błędem, gdyby nie było dalszych podtytułów.
W kilku przypadkach możliwy jest dalszy podział, np. tworzenie Sekcji 2.3.1.1 i 2.3.1.2 (mogły być używane dwa rodzaje chromatografii), ale nie należy się zbytnio komplikować, więc praktyczna zasada może być po prostu aby użyć trzeciego poziomu nagłówka.
Podziękowania, odniesienia, tabele i ryciny
Po wnioskach zwykle redaktorzy spodziewają się zobaczyć więcej materiałów, które zwykle nie są numerowane. Zwykle po wnioskach znajduje się sekcja z podziękowaniami, w której można podziękować kolegom, którzy nie są współautorami, a także agencjom grantowym, jeśli takie istnieją. Następnie wymieniono bibliografię, jak opisano poprzednio. Następnie zwykle wymienione są tabele, każda ponumerowana kolejno, z podpisem i najlepiej każda rozpoczynająca się od nowej strony. Wreszcie to samo dotyczy figur. Niektóre czasopisma proszą, aby sporządzane ryciny znajdowały się w osobnych plikach, a inne proszą, aby podpisy tabel i rycin znajdowały się na osobnej stronie, chociaż w większości przypadków dopuszczalne jest umieszczenie podpisu na tej samej stronie, na której znajduje się każda rycina lub tabela.
Czasami w przypadku prac matematycznych wskazana jest tabela notacji, a także lista skrótów może być pomocna. Spójrz na konkretny styl dziennika lub raportu, aby zobaczyć, czy jest to powszechne.
Stąd typowy koniec referatu może być zorganizowany w następujący sposób.
Podziękowanie
Bibliografia
Stoły
Tabela 1
Tabela 2
Figury
Rysunek 1
Rysunek 2
Rysunek 3
Te tabele i ryciny są następnie porównywane z treścią artykułu. Zwróć uwagę, że niektóre czasopisma zalecają również podanie w tekście tekstu, gdzie powinny być wydrukowane ryciny i tabele.
Organizacja początku referatów
Artykuł powinien zaczynać się od tytułu, nazwisk i afiliacji wszystkich autorów oraz streszczenia. Często jest to jedna z ostatnich części do napisania, ponieważ często nie można sfinalizować tytułu i streszczenia przed ukończeniem głównej części artykułu.
Raporty i artykuły gotowe do użycia
W przypadku artykułów lub reportaży gotowych do użycia w aparacie, a nie tych, które mają być spisane przez wydawcę, tabele i ryciny, ale zwykle nie bibliografię, są włączane do głównej części tekstu, a nie osobno na końcu. Podziękowania są czasami przenoszone na początek. Aby to sprawdzić, zawsze czytaj porównywalne artykuły w docelowym czasopiśmie lub medium.